Dijital Teknoloji ve Eğitim – Geleneksel görüşe uygun olarak, toplumun çoğunluğu şutarzda inanmaktadır: “Ekranda harcanan zaman kişide zihinsel gelişimi bozmaktadır.”
Bu konuda on binlerce makale veya haber üretilmiş. Peki bu gerçekten doğru mu?
Ancak araştırmalar, zihinlerimiz ve dijital teknoloji arasındaki daha karmaşık bir ilişkiye işaret ediyor.
Bir PBS anketine göre, insanların yüzde 53’ü teknolojinin bizi aptallaştırdığına inanıyor.
Elon Üniversitesi’nin Imagining the Internet Center ve Pew Internet Project’in binden fazla uzmanıyla yaptığı ankette, yüzde 42’sinin “hiper bağlantılı beynin sığ olduğuna” ve “İnternete ve mobil cihazlara sağlıksız bir bağımlılık” sürdürdüğüne inandığı ortaya çıktı
Ancak dijital teknolojinin sınıftaki yeri konusundaki endişe, yalnızca mafya teknofobisinin en son alevlenmesi değil. Öğrenciler arasında dijital teknolojinin kitlesel olarak benimsenmesiyle aynı zamana denk gelen yüksek profilli olaylar tarafından körüklenir ve güçlü bir ilişkisel ilişkiye yol açar.
Finlandiya Örneği
Dijital Teknoloji ve Eğitim – Finlandiya’yı düşünün.
Yüzyılın başında Finlandiya’nın eğitim sistemi dünyanın en iyisi olarak ün kazandı.
2000 Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı’nda (PISA) matematik ve fen alanlarında yüksek puanlar alarak ve okumada bir numarada birinci oldu. Eğitimciler, ülkenin gizli pedagojik baharatını ortaya çıkarmak için bu ülkeye akın ettiler.
Ancak 2006 ile 2012 arasında, ülkenin puanları keskin bir şekilde düşerken, diğer en iyi performans gösterenler sabit kaldı.
Trendin tersine çevrilmesi için, aralarında “ekran süresi” teknolojisinin artan benimsenmesi de dahil olmak üzere çeşitli teoriler önerildi.
Eğitimci ve politika danışmanı Pasi Shalberg’in Washington Post’a yazdığı gibi, Finli kızlar okuma, matematik ve bilimde erkeklerden daha iyi performans gösteriyor.
Finlandiya, son iki konuda kızların erkeklerden daha iyi performans gösterdiği tek OECD ülkesidir.
Kızlar genellikle erkeklerden daha çok, zevk için okurlar.
PISA testi soruları büyük ölçüde okuduğunu anlamaya dayanır. Bu nedenle, dijital teknolojilerin okul çağındaki çocuklar arasında ortaya çıkması “bu eğilimi hızlandırmış” olabilir.
Shalberg ayrıca internette medya ve sosyalleşme için harcanan zamanın artmasının matematik ve fen gibi karmaşık konulara konsantre olmada zorluklara yol açabileceğini öne sürüyor.
Dijital Teknoloji Sınıfa Giriyor
Dijital Teknoloji ve Eğitim – Bir başka yüksek profilli örnek, teknolojinin sınıfa girişinin karışık sonuçlarla karşılandığı Amerika Birleşik Devletleri’nden geliyor.
Mark Zuckerberg ve Priscilla Chan tarafından desteklenen kişiselleştirilmiş bir öğrenme sistemi olan Summit Learning, kendi kendine öğrenmeyi teşvik etmeyi amaçlayan özelleştirilmiş eğitim oluşturmak için çevrimiçi araçlar kullanır.
Bununla birlikte, bazı öğrenciler ekran odaklı dersleri tecrit edici ve kaygı uyandırıcı bulurken, ebeveynler test edilmemiş bir sistemin çocuklarının zihinsel gelişimi üzerindeki etkileri konusunda endişeleniyor.
Bizler dijital değil, sosyal öğrenicileriz.
Dijital teknolojinin kalıcı etkilerini belirleyebilir miyiz?
Dijital Teknoloji ve Eğitim – Gelişmeler popüler hayal gücünü dijital teknolojinin bilişsel gelişimimizdeki ve zihinsel keskinliği korumamızdaki rolüne güvenmemeye yöneltti. Ancak son zamanlarda yapılan bazı araştırmalar sorunu karmaşıklaştırdı.
“Teknolojiye nasıl bu kadar çok güvenebileceğimize dair o kadar çok kitap ve makale var ki bilişsel yeteneklerimizin bir kısmını kaybediyoruz. Ama bu yeterince incelenmedi. Southern New Hampshire Üniversitesi’nde psikoloji profesörü olan Peter Frost, Concord Monitor Report’a verdiği demeçte, akıllı telefon kullanımının kalıcı etkilerini inceleyen insanların sayısına güvenebilirim.
Bu kalıcı etkileri analiz etmeye karar veren Frost, bir çalışma yaptı. İlk olarak, Frost ve ekibi, üniversite öğrencilerinin telefon kullanımını ve kısa vadeli bilişsel yeteneklerini analiz etti.
Daha fazla akıllı telefon kullanımının sosyal problem çözme ile olumsuz, ancak gözlem yapma ve bilginin güvenilirliğini yargılama yeteneği ile pozitif ilişkili olduğunu buldular.
Daha sonra 50 lisans öğrencisine telefonlarını günde iki saatten az kullanmaları, 50 kişilik başka bir gruba ise günde beş saatten fazla kullanmaları tahsis edildi. Bir haftalık notta, çok kullanan öğrenciler, verileri yorumlama ve analiz etme becerisinde azalma gösterdi. Ancak dört hafta sonunda bu fark ortadan kalktı.
Frost, “Bu çalışmanın bulguları, akıllı telefonların bilişi değiştirebileceği nadir durumlarda bile, bu etkinin muhtemelen geçici olduğunu [ve] akıllı telefonların bu geçici değişikliği başlattığı mekanizmanın açık bir soru olduğunu gösteriyor” diye yazıyor.
New Scientist’te yayınlanan bir başka araştırma, ekranlarla etkileşime giren çocukların daha önce ince motor becerileri geliştirdiğini ve ekran zamanının yürümeyi ve konuşmayı öğrenmek gibi gelişimsel dönüm noktalarına müdahale ettiğine dair bir ilişki bulunmadığını buldu.
“[Dijital teknolojiler] benzeri görülmemiş bir güç sunuyor, ancak bu çıldırtıcı, değerli cihazlar hakkında cevaplayamadığımız birçok önemli soru var. Bununla birlikte, açık olan şu ki, ilk tepkilerin çoğu kanıta dayalı olmaktan daha fazla aceleciydi” diye yazıyor New Scientist danışmanı Douglas Heaven.
Ancak bir şeyin eksik olduğunu fark etmiş olabilirsiniz: Nedensel bağlantılar.
Dijital teknolojinin benimsenmesi Finlandiya’nın puanının düşmesinden önce gelse de, sebep ve sonuç önermek için doğrudan bir kanıt yok.
Shalberg’in sunduğu bir başka olası açıklama da Finlandiya’nın 2008 sonrası ekonomik zorluklarını içeriyor. Ve Summit Learning, Harvard araştırmacıları ile bir işbirliği başlatsa da, araştırmacıların kendi özel platformunu incelemesine izin vermedi.
Araştırmalara baktığımızda, bir tavuk-yumurta sorununa rastlıyoruz. Gelişmiş muhakeme yeteneği olan öğrenciler telefonlarıyla bu tür becerileri destekliyor mu, yoksa bu tür yeteneklere sahip öğrenciler yüksek kullanıma daha yatkın mı? Telefon, küçük çocukların ince motor becerilerini geliştirmelerine yardımcı oluyor mu, yoksa daha ileri düzeydeki çocuklar dijital teknolojiye daha erken mi ulaşıyor?
Belirsizlik karşısında öğrenme
Dijital Teknoloji ve Eğitim – Dijital teknolojinin öğrenciler üzerindeki etkilerini inceleyen araştırmacılar, birçok yönden beslenme uzmanlarıyla aynı engellerle karşı karşıya.
İster dijital ister besleyici diyetlere bakın, insanları uzun bir süre içinde hayatlarını önemli ölçüde değiştirmeye ikna etmek zordur. Bilim adına tüm dijital teknolojilerden özgürce vazgeçecek kaç kişi tanıyorsunuz? Veya çocuklarını zararlı etkilerin bilinmediği bir dijital rejime atayacak ebeveynler mi?
Ve insanlar aynı fikirde olsalar bile, programa bağlı kaldıklarını kanıtlamak için yıllarca laboratuvara konamazlar. Dijital bağcıklı gerçekliğimiz, değişkenlerin verilere sızacağı ve araştırmacıların sonuç toplamak için anketlere güveneceği anlamına geliyor.
Bunların hiçbiri bilimin nihai olarak kanıta dayalı cevaplar sağlayamayacağını söylemez; sadece bu tür kanıtları ortaya çıkarmanın zor olduğunu ve dijital teknolojinin yeni olduğunu ve hızla değiştiğini.
Bu belirsizlik karşısında birçok uzman, dijital teknolojinin gelişigüzel benimsenmesinden kaçınmamız gerektiğini savunuyor. Bunun yerine yaklaşımımız, yalnızca istenen sonucu elde etmek için ihtiyaç duyduğumuz teknolojileri benimsemeye yönelik bir niyet olmalıdır.
Sonuç: Bunu daha önce de yaşadık, hatırlar mısınız?
Dijital Teknoloji ve Eğitim – Hesap makineleri ilkokullarda yaygınlaştığında, ebeveynler ve uzmanlar, öğrencilerin matematik öğrenme yeteneklerine geri dönülmez şekilde zarar vereceğinden endişe ettiler.
Ancak matematik öğretmenleri onları kasıtlı olarak sınıfa entegre etmeyi seçti.
Bugün, öğrencilere hesap makinelerinin “seçici ve stratejik kullanımını” öğreterek yalnızca matematik becerilerini değil, genel olarak muhakeme ve problem çözme becerilerini de geliştiriyorlar.
Dijital teknolojiyle ilgili kanıtlar toplanmaya devam ederken, en iyi yaklaşım, onu sağlığa ne faydalı, ne de zararlı olarak değerlendirmek gibi görünüyor.
Bu nedenle sorulması gereken soru, öğrencileri aptallaştırıp aptallaştırmadıkları olmamalıdır. Onları zihinsel olarak ilgi çekici faaliyetleri caydıracak veya teşvik edecek şekilde kullanıp kullanmadığımızdır.
Not: Bu yazı önce “BigThink.com” sitesinde yayınlandı. Kısaltılarak ve uyarlanarak yeniden şekillendirildi.
Araştırmacı- Sergen Sazak/ http://www.YeniEgitimDergisi.com